ATEŞ, SU ve AHLAK!

Değerli okurlarım rivayet bu ya, farklı yerlerden yola çıkan `ateş`, `su` ve `ahlak` üç yol ağzında karşılaşmışlar. Bu ilk karşılaşmaları imiş, kendilerini anlatmaya başlamışlar.

* İlk sözü ateş almış: "Benim," demiş, "bazen karanlıklarda, çoğu zaman soğuklarda ısıtıcı özelliğim vardır. İnsanlar benden yararlanabilirler. Kimi zaman güneşten daha etkili bir kor parçasına dönüşürüm; hoşuma gitmeyeni cayır cayır yakarım. Bu nedenle benimle aranızı sakın bozmayın, benimle iyi geçinmenizi öneririm."

* Sıra bende, diye söze girmiş su: "Bana yaşamın kaynağı da derler. Yokluğum, insanlar, hayvanlar, ağaçlar, bitkiler, kısacası tüm canlılar için felaket olur. Ben olmazsam hiçbir canlı yaşayamaz. Her yaşamda ben varım," der. "Benim olmadığım yerlerde ancak ateşin zararlarından söz edilebilir. Çok yararlıyım ama bir de kızarsam, fırtınayla yağmurla iş birliği yapar; sel olurum; önüme ne çıkarsa hepsini yok ederim.. Aman haa asıl benimle aranızı iyi tutmanızı öneririm."

"Eee," demişler, ateş ile su ahlaka; "Sen nasıl bir şeysin?"

*Ahlak yanıtlamış:

"Benim öyle kötülük gibi bir özelliğim yoktur. İçim neyse dışım da o dur. Kimseye kızmam, kimseyi tehdit etmem. Herkese doğru yolu göstermek isterim.

"Ben bu arkadaşlığı çok sevdim," demiş ateş, "Hani olur ya bir gün birbirimizi kaybedersek nasıl buluşacağız?

Su söz almış:

"Beni bulmanız kolay. Bir yerde yağmur görürseniz, hemen oraya gelin; ben orada olurum."

Söz alan ateş:

"Beni de nerede bir duman, bir yüksek sıcaklık görürseniz, orada bulabilirsiniz" demiş.

Ateş ile su birlikte ahlaka "Peki ya seni nerede bulabiliriz?" diye sormuşlar.

Ahlakın yanıtı çok anlamlıymış:

"Ben kaybedilmeye gelmem. Beni bir kez kaybeden bir daha bulamaz. Siz siz olun beni sakın kaybetmeyin."

*

SON SÖZ: Sağlığımız ne kadar değerli ise ahlaklı olmak da o kadar değerlidir... T.Ç.