Pedagog
Gün içerisinde işyerinde sorun yaşamış işten dönmüş gergin bir baba, ev işlerinden bunalmış yüzü asık bir anne, her an tartışma yaşanabilecek bir ev atmosferi ve tüm bu gerginliği gözlemleyen çocuklar. Acaba onlar neler hisseder?
Görüşme yaptığım çocukların doğum tarihinden itibaren hikayelerini dinlemek, sorunlarla ilgili ciddi ipuçları yakalamamı sağlayabilmektedir. Sorunların yüzde sekseni aile içi iletişimin sağlıklı olmaması kaynaklı olduğu için bu yazıyı yazmak istedim.
Okuyucularım toplumdaki ekonomik ve sosyal olumsuzlukları düşünüp bana şunu sorabilir; “Mutlu ve huzurlu olmak için ne kaldı ki?” Elbette ki bu soruyu sormalarında çok haklılar. Süreç herkesi çok yordu. Peki hep sorunları düşünüp mutsuz mu olmalıyız yoksa mutluluğu ve huzuru bir yerlerinden yakalamak mümkün mü?
İnsanın beden sağlığının iyi olduğu kadar ruh sağlığının da iyi olması yani psikolojik iyi olma halini dengede tutabilmek yaşam süresince içsel huzuru yakalama noktasında gerçekten çok önemlidir. Yazının başında her zaman yaşanabilecek bir örnek vermeye çalıştım. Evdeki iletişim atmosferinin ılımlı bir halde olabilmesi, anne babaların duygularını doğru yönetebilmesi ve bu duyguları aile bireylerine anlaşılır ve net bir dille ifade edebilmesi alışkanlığı ailedeki huzur gereksininim hiyerarşisinin en temelinde yer almalıdır. Anne baba kimliğini koşulsuz kabul edebilmek bu anlamda hissedilmesi gereken sorumluluk duygusunun eşiği, huzurlu kalabilmek için ikinci bir unsurdur. Birini dünyaya getirmiş olmak ve onun sağlıklı bir yaşam devam etmesine destek veriyor olmak yaşamı yakalamak için güzel bir neden değil mi sizce? Benim bu konuda anne babalara önerim ara sıra dışarıdan evlerine bakıp; “Bu evin annesi-babası benim.” diye düşünüp sorumluluk duygularını tazelemeleridir. Pandemi nedeniyle hepimiz sosyal ortamlarda maske takmak zorundayız.Maske takmaya çoğumuz alışamadı, yüzlerimizi net göremiyoruz,bazen de birbirimizi tanıyamıyoruz. Peki evdeki yaşantımızda taktığımız duygusal maskelerle nasıl görünüyoruz acaba? Yakınlarımıza net olamamak onlara hangi duyguları yaşatıyor olabilir? Küsmek, duyguları saklamak, hiç bir şey yokmuş gibi davranmak kısacası samimi olamamak ne kadar zorlayıcı değil mi? Öyleyse huzurlu yaşama değerlerinin üçüncüsü net ve samimi bir iletişim dili olmalıdır. Biz anne babalar çocuklarımızın hep tutarlı ve istikrarlı davranmasını bekleriz. Bu konuda onlara karşı kabullenme eşiğimiz bazen çok düşebilmekte bu durum da her iki tarafın yıpranmasına neden olabilmektedir. Toplumda çok sık gördüğümüz sosyal bukalemunlar gibi değil de bir anne baba olarak yeterince tutarlı davranıyor olmak huzurun dördüncü katmanında yer almalıdır. Çocukların akademik, sosyal ve duygusal gelişimleri yaptıklarıyla gurur duymalarını sağlayacak özgüven gelişimleriyle doğru orantılıdır. Bir hobi faaliyeti uğraşan ebeveyni olan çocuğun, kendisinin de bu konuda yeteneklerini keşfedeceği hobisel faaliyetlere yönelimi çok kolay olacaktır. Sanatın, sporun, araştırma yapmanın yaşamın her döneminde içsel huzura katacağı değerleri düşündüğümüzde hobisel etkinlikler huzurun beşinci katmanında yer almalıdır.
Eve koşa koşa gitme nedenlerinin, birbirlerine karşı koşulsuz ve sınırsız sevgi olduğunu bilen aile bireylerinden oluşan bir yuvayı yıkmaya kimsenin gücünün yetmeyeceği gibi, birbirlerine her fırsatta gerekçesiz bile olsa en samimi şekilde sarılabilen ailede yetişen çocukların hayatları boyunca kendilerine yetecek içsel huzuru yakalaması onlarla ilgili en önemli gurur kaynağımız olacaktır.
Hep huzurlu kalacağınız güzel günler dileklerimle.
