yusuf@canakkaleolay.com
Her canlı gibi, insanın da barınmaya ihtiyacı olan bir yaratıktır. İlk çağlarda mağaralarda sağlanan bu olanak insan beyni geliştikçe çağımızda çok, çok seçenekler üretilmiştir.
Büyüme gelişmişlik bu üretilen gökdelenler, köprüler, köşkler, saraylarla ölçü alınması geri kamışlığın, çağı yakalayamamanın nedeninin tipik örneğidir. Bu büyüme türü marul gibi bir büyümedir, önemli olan havuç gibi kökü sağlam her çeşit darbeye dayanıklı büyümedir.
İkinci Dünya Savaşından Almanya yenik düştü, tüm binaları yerle bir oldu, ancak insan beyni dimdik ayaktaydı. O gelişmiş beyinler önce üretimi, sanayi devrimi için kolları sıvadılar. Açık havada binasız donatımsız işe koyuldular. Başardıkça etraflarını örmeye binalarını yükseltmeye başladılar. 50 yıl sonra Avrupa’nın en gelişmiş en zengin ülkesi haline getirdiler.
Çanakkale’mizde 1950 sonrası en kötü örnekleri Halk Bahçesini’nin önündeki Vilayet Binası ve Cumhuriyet Meydanındaki öğrenci yurdu, daha da çoğaltabiliriz bu iki örnek yeterlidir.
Bu alanlara yapılmasının tek nedeni siyasi iktidarın halkın yoğun oluğu yerlere binalar dikip, halkın gözünü boyayıp alkış almaktı.
Taşa-toprağa yapılan bunca lüzumlu, lüzumsuz yatırım insana yapılmış olsaydı, işte o zaman Türk insanı ve ülkemiz uçardı. Ülkemiz bunca görgüsüzlüğe rağmen bir fırsatını buldu halkımızın yüzde 20 sini Çağdaş beyine ulaştırdı, her yüksek lisans sahibi bu Çağdaş beyne sahip olamaz. 4 yıl 5 yıl okul, yurt arasında ondan sonra kitap kütüphane arasında git, gel ile diplomalar, kariyerler , sıfatlar makamlar sahibi olunabilir ama Çağdaş ,Yaratıcı, Üretken insanlığa yararlı kişiler olamazlar. Onun bunun emir eri kullanılan kültürlü bireyler olarak ömür tüketirler.
Şen ve esen kalın.
