yusuf@canakkaleolay.com
Çoban deyip geçmeyin, bugün en aranan iş kolundan biri. Eskiden 50-60 yıl önce çoban adayları sürü sahibi ağanın kapısında sabahın köründe sıraya, nöbete sıralanırlar sürüye çoban olabilmek için. Şu zamanda sürüye çoban bulmak zorlaştı. Eskiden boğaz tokluğuna dahi çalıma durumunda olan çobanlık, çağ atladı. Değerli meslek oldu. Bazı çobanlara büyük paralar ödeniyor, bugünün çobanları kaval çalıp koyun sürüsünü kontrol altına alma zahmetinde bulunmuyorlar. Teknoloji gelişti, sürüyü çeşitli enstrümanlarla uyutma yöntemleri kullanılıyor.
İnsan olmak mı? Çoban olmak mı? Önemli. Büyük filozof Diyojen bir elinde asası, bir elinde fener gündüz Atina sokaklarında dolaşırken, gündüz elinde feneriyle dolaşan üstada ne arıyorsun üstat diye takılırlar “insan arıyorum” diye cevaplar. Bu iki kelimelik söz bugün dahi geçerliliğini giderek aranırlığını yitirmediğine tanık oluyoruz. Önce insan olmak ve bulmak gün geçtikçe zorlaşıyor. Çoban bulmakta zor ama herkes ben çobanım diye ortaya fırlıyor ama insanlık öldü mü?
Geçen gün İzmir yolu üzerinde Kepez de çiçek almak gereken bir çiçek serasına girdim. Sahibesi bir cıvıl-cıvıl çalışkan bir kızla karşılaştı. Birkaç sohbetten sonra çiçekleri aldım, kendimi tanıtmak istedim, beni tanıyabildiniz mi? Diye sorduğumda “İnsan olun kâfi” sözü beni Diyojen kadar etkiledi. Sabah uykudan kalkınca anaya bakıp ben kindar, kavgacı, dindar mıyım? Yoksa insan mıyım? Diye kendinize bir sorum lütfen.
Büyük önderimiz Yüce Atatürk “Ne Mutlu Türküm Diyene” sözü ümmetten millete geçişimizi iki kelimeyle ifade eden sözü kaldırdık, Ne Mutlu “Bizden yana olan” sözlerine çoban sürüyü güder, gider işsizlik yüzde 11,5 olmuş dolar 3,31 olmuş kime ne, kime ne yeterki ömür boyu çobanlık en güzeli.
Şen ve esen kalın.
