Gel de, üzülme!

Uzman Veteriner Hekim

E.T.F.F. Temsilcisi

 

Dünya Kupası denilince, aklımıza, nedense “Ellerim böyle boş, boş mu kalacaktı? şarkısı geliyor. Bu şarkının Dünya Kupası ile ne alakası var? diye soracaksınız. Sorunuz efendim. Hakkınızdır. Futbol ile yatıp, futbol ile kalkan bir memleket düşünün. Dünyanın dönüşü bile ona bağlanmış. Bütün televizyonlar yorumcu akınına uğramış. Sokakta, pazarda, her yerde futbol analistleri, yorumcuları türemiş. Memlekette spora yön verenler çoğalmış. Ayaklar baş olmuş. Tarlada izi olmayanlar, harmanda göbek atıyorlar. At izi, it izine karışmış. Topa iki tekme atan milyon euroları cebe atmış. Gariban taraftarlara da, bunların dedikodusunu yapmak kalmış. Futbolu yönetenler, Kendi ayakları üzerine basamayan, icazetli bir federasyon. Birbirleriyle kavgalı 18 Süper Lig takımı. Onları kavga için ateşleyen başkanlar. Dünya kupasında elbette olamayız. Bu halde nasıl olalım ki? Haluk UlusoyÊzamanının düşünün. Siyasetin bulaşmadığı, torpilin işlemediği bir dönem. Sessiz ve derinden Dünya 3.olmuş bir takım. Hey gidi günler hey demek geliyor içimizden. Dünya Kupasında yokuz ama Hakemimiz düdük çalıyor. Türk asıllı futbolcular forma giyiyor. Yokuz ama yabancı futbolcularımız bizi temsil ediyor. Züğürt tesellisi işte. Orhan Gencebay’ın “Bir teselli ver” şarkısını terennüm edeceğiz ama, o da Akil insan olunca defterden sildik. Dünya Kupası nire, biz nire? Deveye demişler neden boynun eğri? Nerem doğru ki diye cevap vermiş. Memleketin hali perişan. Halk sinirli. Bizi yönetenler her gün sinir katsayımızı yükseltiyor. İsmini dahi duymadığımız ülkelerin takımları, Dünya devleri ile maç yapıyor, kafa tutuyor. Biz de, televizyonlarda, iğdiş keyfi yapıyoruz. Gel de üzülme! Öyleyse, hadi buyurun, baştaki şarkıyı yeniden terennüm edelim.

Ellerim böyle boş, boş mu kalacaktı?

Gözümde hep böyle yaş, yaş mı olacaktı?

Aramızda sıradağlar, dağlar mı olacaktı?

Üzülme sen meleğim, gün olur kavuşuruz.

Ecel ayırsa bile mahşerde buluşuruz.

Ramazan-ı Şerifiniz Mübarek olsun. Sağlıcakla kalınız.