Çanakkale'den bir CUMA geçti

Hakkari’nin dağlarında doğdu, Çanakkale’nin rüzgârında büyüdü Cuma Deren…

Kaderin bir cilvesi belki ama yolu bir gün Çanakkale’ye düştü ve o günden sonra hepimizin hayatına dokundu. Çanakkale basın camiasının içinde, güleryüzüyle, samimiyetiyle, dostluğu ve içtenliğiyle herkesin gönlünde yer edindi. Gittiği her yerde yüzlerde tebessüm, sohbetinde samimiyet, kaleminde doğruluk vardı.

Ama ne yazık ki ülkenin içinde bulunduğu ekonomik koşullar, yerel medyanın giderek daralan çemberi, umutları birer birer törpüledi. Sevdiği mesleğe sıkı sıkıya sarılsa da, gazeteciliğin değeri artık kâğıt fiyatlarından bile daha az görülür hale geldi. Bizler gibi o da bu çarkın içinde “iki ileri bir geri” misali yerinde saydı.

Ve sonunda Cuma, kalbinde buruk bir kararla “memlekete dönme” vaktinin geldiğini düşündü. Hakkari’ye dönüyor… Belki orada yeni bir hayat, belki yeni bir başlangıç onu bekliyor. Ama bir gerçek var ki; Çanakkale artık ondan yoksun kalacak.

Cuma sadece iyi bir gazeteci değildi. Aynı zamanda halı sahaların da “banko kalecisi”ydi. Yaptığı kurtarışlarla zaman zaman Süper Lig kalecilerine bile taş çıkartırdı. Oyunundaki refleks, karakterindeki mücadeleyle aynıydı: pes etmeyen, son ana kadar direnen, topu da hayatı da elinden kaçırmamaya çalışan bir adamdı.

Bugün ardında dostluklar, anılar, kahkahalar ve güzel bir iz bırakıyor.

Belki ekonomik zorluklar onu yordu, ama biz biliyoruz ki Cuma’nın içinde hâlâ o inatçı umut kıvılcımı yanıyor.

Yolun açık olsun Cuma…

Umarım hayat sana, senin insanlara davrandığın kadar güzel davranır.

Çanakkale seni özleyecek dostum… Ama emin ol, bu şehirde bir köşe hep senin adınla anılacak: “Çanakkale’den bir Cuma geçti…”